ในปี 1955 นักกีตาร์ผอมบาง จอมทรหด ที่เรียกตัวเองว่า เจ. อาร์. แคช ได้เดินเข้าไปในสถานที่ซึ่งอีกไม่นานต่อมา ได้กลายมาเป็นซันสตูดิโออันเลื่องชื่อในเมมฟิส มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีวันจะลบเลือนไปจากวัฒนธรรมของชาวอเมริกัน ด้วยนิ้วที่พริ้วไหวบนสายกีตาร์ สายตาสีเหล็กที่แรงกล้าและเสียงลุ่มลึกและแหบพร่าเหมือนยามค่ำคืน แคชได้ครวญหลากบทเพลงอันขมขื่นด้วยใจสลาย และผู้รอดที่หาญกล้า เต็มเปี่ยมไปด้วยชีวิตจริงและไม่เหมือนที่เคยได้ยินจากไหนมาก่อน